Op zoondig 10 november zing eech in e koër op e concert uvver de Renaissance. Vur waete allemaol dat de Klassieke tieje toen herlaefde en vur kinne de kunswerke van Michaelangelo en Da Vinci, me die waore vurral beeldend. Och de koërmuziek kinde 'nne bleujperiode, mit prachtige sjtukke, die vur op dat concert gun zinge:
(The Silver Swan - Orlando Gibbons)
"The Silver Swan" van Orlando Gibbons gaet uvver de legende dat zjwane alling zinge juus vurdat ze sjterve:
The silver Swan, who, living, had no Note,
when Death approached, unlocked her silent throat.
Leaning her breast upon the reedy shore,
thus sang her first and last, and sang no more:
"Farewell, all joys! O Death, come close mine eyes!
More Geese than Swans now live, more Fools than Wise."
(Il bianco e dolce cigno - Jacques Arcadelt)
"Il bianco e dolce cigno" van Jacques Arcadelt betaekent letterlik "De witte en zeute zjwaan"
Il bianco e dolce cigno cantando more,
ed io piangendo giung' al fin del viver mio.
Stran' e diversa sorte, ch'ei more sconsolato ed io moro beato.
Morte che nel morire m'empie di gioia tutto e di desire.
Se nel morir, altro dolor non sento, di mille mort' il di sarei contento.
De witte en lieflijke zwaan sterft zingend.
En ik bereik wenend mijn levenseinde.
Het is een vreemd lot dat hij zonder troost sterft en dat ik gelukzalig sterf.
Een dood die mij vervult van vreugde en verlangen
Als ik door te sterven geen andere smart voel
Zou ik met genoegen duizend doden per dag willen sterven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten